Waar het om gaat is dat je je uitzicht in overeenstemming brengt met een Instagramplaatje of ansichtkaart, met de coördinaten van die plek. Dat je daar vervolgens in gaat poseren en jezelf -met camera op stok- vastklinkt in dat beeld. Met je rug naar het uitzicht gekeerd. Het gaat alleen maar om dat beeld, dat je mee kunt nemen als een souvenir en dat je gemakkelijk kunt delen. Dat jij het bent die in één blik gezien wordt met dat gewenste uitzicht, een beeld dat voorheen onbereikbaar leek, waar je ver voor hebt moeten reizen en dat je nu, met één klik op de knop, naar je toe getrokken hebt, sterker nog, je hebt jezelf erin geïncorporeerd, voor altijd en eeuwig. Jij en de verte versmolten tot een ondeelbaar geheel. Dat is het doel van je reis. Daarom bezoek je alleen die plekken die op ansichtkaarten figureren. En met jou al die anderen. Lang hoeven jullie nergens te blijven, het gaat alleen maar om de foto’s. Die moet je tijdens je reis verzamelen op vooraf bepaalde plekken. Iets nieuws zal je niet ontdekken, daar is het je ook niet om te doen. Het gaat om het souvenir dat je creëert, niet om de ervaring zelf. Je lacht naar je camera, de toekomst in. De foto bewijst dat je er was maar zegt weinig over hoe je het er had. Murano is de souvenirshop van Venetië. Breekbare souvenirs, uitzichten en toeristen met camera’s die beelden binnen hengelen en dan weer snel vertrekken met hun metershoge schepen, die hoog boven de huizen uittorenen. Dat wil je niet vastleggen, dat wil je zo snel mogelijk weer vergeten.
Renée Borgonjen 